E errësuan qiellin e tij të arsyes...

e errësuan qiellin e tij të arsyes, njëjtë me ato retë kobshëm të zymta, që errësojnë papritmas peisazhin romantik me një melankoli në pamje të pashërueshme. – Aty e më tutje e shohim të pafatin ta ngrejë çadrën e vet herë këtu, herë aty, ngjashëm me burrat e shkretëtirës, dhe ato pak gjëra të vetat t’i marrë me vete nga një qytet i unionit në një tjetër...