Vetmia

Secili nga ne ka lindur vetëm dhe vetëm do të jetojë. Përveç binjakëve ata kanë lindur bashkë, por edhe ata jetojnë të ndarë, vetëm. Vetmia është pjesë e jetës, dikujt i pëlqen e dikujt jo, por të gjithë e përjetojmë. Disa ditë i kemi më të mira e disa më të këqija por të gjitha janë ditë. Çdo mëngjes me dëshirë apo pa të duhet të zgjohemi, të jetojmë edhepse shpesh të jetosh do të thotë të jesh si një i vdekur në mes të të gjallëve. E poashtu çdo mbrëmje detyrohemi që të flejmë dhe për shumicën ky çast do të ishte më i lumturi po të mos shoqërohej me ato kujtime të hidhura që na shfaqen sapo t'i mbyllim sytë, sikur një film që s'do ta shikosh. Në vend se të shohim ëndrra të bukura ne humbim këtë mundësi duke kujtuar ëndrrat e pamundura dhe shtyrë veten në greminën më të madhe të jetës - mosbesimin në vetvete. E kur nuk i beson vetes atëherë detyrohesh t'iu kërkosh këshilla të tjerëve për zgjedhjet që duhet t'i bësh ti. I lejon të tregojnë si duhet të jetosh jetën e cila të takon ty. Nëse ke sukses duhet t'iu falënderohesh, e nëse dështon pasojat i bartë ti,sepse vetëm ti je fajtor për gabimet që të thanë të tjerët t'i bësh e ti i dëgjove. E prapë mbetesh vetëm! Kush dëshiron të rrijë me një njeri të dështuar e të pasigurt që jeton ashtu si i thonë e nuk është në gjendje as të gaboj vet? Mos vallë mendon se përkrahë teje do të rrinë "miqtë e tu të shtrenjtë"?! Jo, ata nuk janë vërtet aty kur ti ke nevojë. Jo nuk quhen miq ata që në mes të një turme të bëjnë ta përjetosh vetminë. Jo jo, nuk janë as ata që të thonë vetëm fjalë të bukura e ti i beson, por akoma pa ta kthyer kurrizin mendojnë si të ta bëjnë gropën. Apo mos vallë vërtet mendon se është mik ai që nuk t'i uron sukseset por qesh me dështimet e tua? Jo hapi sytë, nuk është miku kështu.Mos u çuditë! Kështu është kjo botë padrejtsinë e mban si kurorë, e gënjeshtrën si parzmore ndërsa shpatë e ka mashtrimin. E këtu na kujtohet ajo thënia: "Më mirë vetëm, se sa në shoqëri të keqe". Besoj se edhe vetmia ka bukurinë e saj, ajo nuk të mashtron, nuk të gënjen, nuk qesh me ty por përkundrazi me heshtjen e saj ajo t'i dhuron dy gjëra që vështirë i gjen te një mik. Ta dhuron qetsinë dhe mijëra fjalë që vetëm ti mund t'i dëgjosh. Vetmia e respekton dhimbjen tënde dhe gëzimin tënd me heshtjen e saj dhe po dite ta dëgjosh, i fituar do të jesh ti sepse atëherë do mësosh ta vendosësh veten së pari dhe t'i besosh vetes e jo të tjerëve.